Mooiste land ter wereld: Nieuw-Zeeland

Op 22 februari, de verjaardag van kay, zijn we zo brak als een tak het vliegtuig in gestapt naar Nieuw-Zeeland. Met nog geen 3 uur slaap en een kater waar je u tegen zegt ploften we op onze plek. Ik had niet eens de energie om me druk te maken over het vliegen, daarbij was het opnieuw een hele rustige vlucht. Alleen al voor de landing zou je naar Queenstown willen vliegen, want je landt tussen de bergen. Toen we naar buiten liepen, merkten we gelijk dat het 10 graden kouder was dan in Australië. Dan is dat niet zo heel erg, aangezien het daar overdag 38 graden kon worden. In de avond wordt het hier alleen wel echt koud en dat zijn we niet meer gewend. Queenstown is een stadje, maar voelt aan als een super knus dorpje. Het ligt tussen de bergen aan het water, alsof je je op de set van the lord of the rings begeeft. Voor de mensen die dat niet wisten; dat is ook zo! De film is in Nieuw-Zeeland opgenomen en ik snap maar al te goed waarom. Ik kan bijna niet in woorden beschrijven hoe mooi het hier is. Er heerst een rust in het stadje en het lijkt echt alsof je op een andere wereld bent aangekomen. Alsof je even echt afgezonderd bent van de rest.

Die avond zijn we gaan eten bij een restaurantje met uitzicht op het meer voor ons. Het meer is extreem blauw, waardoor je graag een duik zou willen maken. Het water is echter het hele jaar door 10 graden, waardoor een wetsuit wel handig is. Het meer gaat over in bergen die af en toe een wit topje hebben. Na ons eten zijn we gaan slapen in het hostel.

De dag erna (donderdag 23 februari) was het dan eindelijk tijd voor het aller engste wat ik ooit heb gedaan. We zouden ons vrijwillig van een berg laten afwerpen, waarbij we in het ravijn even zouden 'schommelen'. Deze schommel, ook wel de Nevis Swing genoemd, is de engste en hoogste schommel ter wereld en trekt per dag zo'n 130 mensen. Het begint al lekker: je moet een gammele loopbrug over om naar het midden van het dal te lopen. Je staat alleen niet in het dal maar hangt daar met een huisje aan een kabel 134 meter boven. Als je naar beneden kijkt Zie je een klein riviertje lopen door het dal van de prachtige bergen die voor je staan. De mensen die daar werken zijn zelf al zo'n 10 keer van het ding afgesprongen en daarbij zien ze dit elke dag. Het is dus erg normaal voor ze. Om je even te pesten is daarom ook het leukste wat er is.. Zo was er een meisje voor ons die daar hing en net voordat hij haar losliet zei hij: "even naar de camera zwaaien", waardoor ze haar handen los had. En hoppa, daar ging ze hoor. Bij ons vond hij het ook erg leuk om even tijd te rekken. Klamme handjes en trillende benen; dat vinden ze het leukste. Toen we na 2 minuten hangen nog steeds werden gepest en we: "JUST GO" zeiden, liet hij ons los met een nuchtere: "Okay bye." De eerste paar seconden val je met een hoge snelheid naar beneden, waarbij ik al helemaal omdraaide in het harnas. Met een krampachtig handje probeerde ik ons te filmen. Het resultaat hiervan is echt hilarisch! Op het moment dat de vrije val klaar was, keek ik naar kaylee en ik zag haar gezicht op paniek staan. Het was echt zo grappig dat je dit ook op het filmpje kan terug zien. Dit gezicht veranderde gelukkig al snel in een enorme lach en samen waren we even helemaal in het moment. Je weet oprecht even niet waar je het zoeken moet, zo eng is het! Je hangt in het dal aan een kabeltje ergens in Nieuw-Zeeland en je moet maar hopen dat je weer boven komt. De adrenaline schoot door ons lichaam! Ik heb 2 jaar geleden in costa Rica de bungee jump gedaan en ging er eigenlijk vanuit dat die enger was, omdat je zelf moet springen. Maar die vrije val is korter en je valt gelijk naar beneden. Hier zit je in je harnas en hang je boven het dal, maar zodra je los wordt gelaten gaat je lichaam alle kanten om. Weer terug in het informatie centrum hebben we ons neergeploft op de zitzakken met uitkijk op de bergen en het dal. Het was echt een prachtige dag, net een sprookje.

In de lonley planet hadden we gezien dat de Queenstown Hill hike erg mooi scheen te zijn. Met nog wat trillerige beentjes zijn we aan de 2,5 uur durende hike begonnen die toch wel erg pittig bleek te zijn. Je loopt echt heel stijl omhoog en met dat zonnetje op je kop is dat even afzien. Gelukkig loop je een heel deel door het bos, waardoor de schaduw zorgt voor wat verkoeling. Onderweg kwamen we alleen maar rood met witte stippen paddestoelen tegen, het extreem blauwe meer zag je af en toe door de bomen en de berg aan de overkant liet zich ook af en toe zien; net het sprookjesbos. We werden beloond met een waanzinnig uitzicht over Queenstown en het meer. Op de top heerst een enorme rust met zo af en toe een vogeltje dat fluit. We hebben de beste lunch ooit gehad en lang zitten praten over van alles en nog wat. Als ik het zo vertel lijkt het net alsof we in de hemel zijn en geloof me: dat zijn we!

Nu zitten we in de stray bus op naar Mount Cook! Een stray bus is een backpackers bus die je door het hele land brengt met hier en daar een stop. Je kunt zelf kiezen waar je er uit gaat en leert gelijk heel veel mensen kennen. Dat was het enige jammere aan de campervan in Australië. We zagen soms weinig backpackers. Onderweg blijven we in het sprookje hangen, want overal zijn bergen, kleine stroompjes en de lucht is helemaal blauw! Ik ben echt verliefd op dit land. Ik baal nu al dat ik hier straks weer weg moet.

Aangekomen in het kleine dorpje, oftewel 3 huisjes en een hostel, van Mount Cook kiezen kay en ik ervoor om opnieuw een hike te doen. We komen helemaal gespierd terug haha. De hike duurt 3,5 uur bij elkaar, waarbij je door de prachtige landschappen loopt met op de achtergrond de bergen. Onderweg kom je bruggen tegen die over het gletsjer riviertje heen gaan. Het zijn van die schommelige bruggetjes die altijd kapot zijn in films. Deze waren alleen wel helemaal nieuw dus zoveel zorgen maakte ik me niet. Het hostel is dus gelegen in het dal van de bergen, waarbij je uitzicht hebt op de bergen. In de avond zijn we opnieuw met een aantal mensen naar de sterrenhemel gaan kijken. Het is echt zo ongelofelijk mooi! Vooral nu met de bergen erbij; net de hemel. Na een wens gedaan te hebben bij een vallende ster, zien we ineens een hele heldere blauwe verlichting die de hele lucht verlicht. We kijken elkaar allemaal aan als bevestiging dat we het allemaal hebben gezien. Het was echt een heel bijzonder licht die we niet konden plaatsen. We waren ook blij dat iedereen het had gezien, anders was het misschien slecht te geloven. Ook toen we het aan het hostel vroegen, keken ze ons aan alsof we high waren. Toen we het gingen opzoeken op internet bleken we zeker niet de enige te zijn die het hadden gezien. Het bleek een meteoriet te zijn die was ontploft vlakbij de aarde. Dichtbij de fox gletsjer hadden ze hem zien vallen en wij waren dus getuigen van de ontploffing. Hoeveel mazzel kan een mens hebben!

Liefs, Leonie