De grens over naar Myanmar!

In het hostel in Mae Sot, het grensplaatsje in Thailand, ontmoeten we meerdere mensen die naar Myanmar toe gaan of van Myanmar komen. Niemand heeft het over onveilige situaties bij de grens of überhaupt in het land. Dat doet ons goed, want we hebben verschillende verhalen gehoord. We wilden even wat zekerheid hebben, omdat het land nog zo onbekend is. Wat we wel van iedereen horen is dat het transport daar de aankomende week moeilijk gaat zijn in verband met het nieuw jaar; the water festival. Dit schijnt echt fantastisch te zijn, dus we zijn maar wat blij dat we hier bij kunnen zijn. Het betekent dus wel dat we veel meer moeten plannen.

In de ochtend staan we vroeg op om samen met een andere backpacker een taxi te delen naar de grens. Het Duitse meisje is al eerder de grens over gegaan en weet precies wat normaal is en wat niet. In een tuktuk die stampt uit de middeleeuwen rijden we naar de grens. Normaal gesproken zou je hier alleen zijn, maar vanwege de vakantie periode is het echt vreselijk druk. Er staan gigantische rijen en de auto's vormen een groot spinnenweb, want in Thailand rijden ze links en in Myanmar rechts. Met een energie level onder de nul schrok ik toen ik dat zag, want ik dacht dat we echt heel lang moesten wachten. Als toerist mochten we echter gelijk doorlopen en nadat we de stempels hadden gekregen mochten we de brug op. De brug is de grensovergang van Thailand en Myanmar. Deze brengt je naar een klein maar chaotisch dorpje genaamd myawaddy. Dit schijnt de makkelijkste grensovergang te zijn over land. De grens van Myanmar naar Laos is bijvoorbeeld niet te doen over land, waardoor we met het vliegtuig moeten gaan. Onderweg op de brug zien we op de rivier waar we overeen lopen allemaal roeiboten die propvol zitten met mensen. Wij dachten zelf dat dit de illegale grensovergang was, maar vonden het wel raar dat ze dit lekker in het zicht van de immigratie deden. Als we eenmaal de brug over zijn halen we weer stempels voor Myanmar en zijn dan officieel binnen! Het is dus eigenlijk heel makkelijk, maar door de drukte van het festival was het wat chaotisch.

Aan de andere kant is het een grote zee van mensen, auto's, scooters en tuktuks. We worden door iedereen aangekeken en er wordt naar ons gewezen. Tsja, we vallen ook nogal op. We worden gelijk meegenomen door een mannetje die ons voor 7 euro naar Hpa An wil brengen. Je zit dan 4 uur in een gedeelde taxi waar zoveel mogelijk mensen in worden gepropt. We kijken echt onze ogen uit hier. Iedereen wordt in auto's gepropt. Mensen zitten met 6 personen op de achterbank en er steekt nog ergens een tas uit. Iedereen is wel ontzettend aardig en behulpzaam. In eerste instantie waren we daardoor wat achterdochtig, maar al snel hebben we door dat het oprecht is. Echt zo mooi om te zien hoe aardig mensen kunnen zijn.

Als we wachten in de taxi op de rest van de mensen (wij worden ook met 9 man in een 7 persoons taxi gepropt), komen er monniken voorbij lopen. De monniken leven van donaties en zijn hier ook geld aan het ophalen. Daarnaast heeft iedereen hier pruimentabak in zijn mond. Dit stoppen ze tussen hun tanden en lip, waardoor de tanden lekker uit de bek rotten haha. Eens in de zoveel tijd tuffen ze wat speeksel of tabak resten uit in een flesje. Lekker. Ook onze chauffeur heeft zo'n flesje bij zich alsof het z'n handtas is. Achterin zit een kind te kotsen, dus het was gezellig in de taxi haha. Gelukkig voelen wij ons allebei (weer) goed en hebben we echt heel veel zin in dit land. Het is nu al compleet anders.