De TomTom zei: nog een x 250 km rechtdoor!
Door: Leonie
Blijf op de hoogte en volg Leonie
05 Februari 2017 | Australië, Eden
Om half 7 werden we wakker op 05-02. De eerste nacht in de campervan zat er op. Heel comfortabel is het niet, maar het is zo leuk! We merken dat we nog wat last hebben van de jetlag, want om half 10 zijn we echt kapot, maar worden al heel vroeg wakker. Vanavond gaan we dat doorbreken door in het stadje Eden even wat te drinken.
Van de lieve mensen op de camping hadden we begrepen dat er tussen Frankston en Eden niet heel veel bijzonders was, behalve de vissersplaats Mallacoota en vooral heel veel Australisch landschap. Ik was een beetje te enthousiast en dacht dat we wel 8 uur achter elkaar door konden rijden, gelukkig hebben we dat niet gedaan. De wegen zijn soms heel smal of hobbelig, daarbij is het erg vermoeiend om te rijden hier.
Kay begon met rijden door de uitgestrekte landschappen. Het is hier zo mooi en vooral groot. De afstanden zijn enorm en de dorpjes liggen heel ver uit elkaar. Hier moet je met tanken dus ook goed rekening mee houden, anders sta je ergens in de middle of nowhere aan de kant van de weg. Er zijn hier geen hectometerpaaltjes, dus als je autopech hebt duurt het ook best lang voordat ze je hebben gevonden. Het autorijden gaat bij ons allebei al een stuk beter! Soms worden we nog wat afgeleid door een platgereden Kangaroo of doen we de ruitenwissers aan ipv de richtingaanwijzer, maar verder gaat het prima. We wisselen elkaar ook goed af, want als je TomTom 250 km rechtdoor aangeeft wordt het echt gevaarlijk om aan een stuk door te rijden.
Onderweg zie je soms hele drukke dorpjes die je niet zo snel ziet in nederland. De weg loopt dwars door het dorpje heen en in het dorpje zelf staan een aantal hele kleine en basic winkeltjes met hier en daar wat mensen die er voor staan. Na 2 seconden ben je weer uit het dorpje en geeft de TomTom weer 60 km recht-zo-die-gaat aan. De wegen zijn soms halve achtbanen. Het busje tuft eerst een klein bergje op en voor je zie je een enorm dal gevolgd door opnieuw een klein bergje. Aan de zijkant van de weg staan continue bordjes met: 'take a nap if you are tired' en soortgelijke dingen. Het landschap veranderd in de zoveel kilometer van bos naar landbouw, heel apart. En dan in het midden van die landbouw ineens een huis. Hoezo woon je daar, vroegen wij ons af. En hoe doe je je boodschappen? Wij lopen in Utrecht even het hoekje om naar de appie, maar hier moet je voor een aantal maanden inslaan. Je zou er maar voor kinderpostzegels moeten lopen..
We moesten net even tanken en het mannetje van het tankstation heeft een hele routebeschrijving gegeven van wat we moeten zien en hoe we daar moeten komen. Op de kaart werd alles uitgetekend en uitgelegd, zo lief! Vanavond slapen we in het kleine stadje Eden in New South Wales. Morgen gaan we langs de kust rijden richting Sydney.
Van de lieve mensen op de camping hadden we begrepen dat er tussen Frankston en Eden niet heel veel bijzonders was, behalve de vissersplaats Mallacoota en vooral heel veel Australisch landschap. Ik was een beetje te enthousiast en dacht dat we wel 8 uur achter elkaar door konden rijden, gelukkig hebben we dat niet gedaan. De wegen zijn soms heel smal of hobbelig, daarbij is het erg vermoeiend om te rijden hier.
Kay begon met rijden door de uitgestrekte landschappen. Het is hier zo mooi en vooral groot. De afstanden zijn enorm en de dorpjes liggen heel ver uit elkaar. Hier moet je met tanken dus ook goed rekening mee houden, anders sta je ergens in de middle of nowhere aan de kant van de weg. Er zijn hier geen hectometerpaaltjes, dus als je autopech hebt duurt het ook best lang voordat ze je hebben gevonden. Het autorijden gaat bij ons allebei al een stuk beter! Soms worden we nog wat afgeleid door een platgereden Kangaroo of doen we de ruitenwissers aan ipv de richtingaanwijzer, maar verder gaat het prima. We wisselen elkaar ook goed af, want als je TomTom 250 km rechtdoor aangeeft wordt het echt gevaarlijk om aan een stuk door te rijden.
Onderweg zie je soms hele drukke dorpjes die je niet zo snel ziet in nederland. De weg loopt dwars door het dorpje heen en in het dorpje zelf staan een aantal hele kleine en basic winkeltjes met hier en daar wat mensen die er voor staan. Na 2 seconden ben je weer uit het dorpje en geeft de TomTom weer 60 km recht-zo-die-gaat aan. De wegen zijn soms halve achtbanen. Het busje tuft eerst een klein bergje op en voor je zie je een enorm dal gevolgd door opnieuw een klein bergje. Aan de zijkant van de weg staan continue bordjes met: 'take a nap if you are tired' en soortgelijke dingen. Het landschap veranderd in de zoveel kilometer van bos naar landbouw, heel apart. En dan in het midden van die landbouw ineens een huis. Hoezo woon je daar, vroegen wij ons af. En hoe doe je je boodschappen? Wij lopen in Utrecht even het hoekje om naar de appie, maar hier moet je voor een aantal maanden inslaan. Je zou er maar voor kinderpostzegels moeten lopen..
We moesten net even tanken en het mannetje van het tankstation heeft een hele routebeschrijving gegeven van wat we moeten zien en hoe we daar moeten komen. Op de kaart werd alles uitgetekend en uitgelegd, zo lief! Vanavond slapen we in het kleine stadje Eden in New South Wales. Morgen gaan we langs de kust rijden richting Sydney.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
