laatste weekje Australië

We maken inmiddels zoveel mee dat het soms moeilijk wordt om alles te onthouden of te benoemen. Ik zal daarom wat meer de highlights vertellen en de opvallende dingen. Naast dit vergeten we af en toe ook welke dag het is en realiseren we ons dat we nog maar 3 weken weg zijn. Het lijkt al zoveel langer.

Inmiddels hebben we onze campervan weer terug gegeven en zijn we in onze laatste stop van dit land: Brisbane!! De laatste dagen met onze campervan zijn zo snel gegaan! Vanaf surfers paradise zijn we naar een wijnstreekje gereden om een wijnproeverij te doen en opnieuw gratis te kamperen. We waren vooral opzoek naar een kampeerplek met BBQ's, want we hadden zelf geen gas meer. Onze maaltijd in surfers paradise bestond dan ook uit 2 broodjes pindakaas en lauwe soep, echt top. We waren wel blij dat we daar weg waren, want wat is dat een rare plek. Surfers paradise lijkt een beetje op cherso en de mensen zijn ook een tikkie anders. Voor onze lieve en bezorgde ouders zal ik verder niet in details treden, maar wat hebben een gekke, maar ook grappige, dag gehad daar. In de wijnstreek, dat op de berg Mount Tamborine lag, bleek een heel leuk dorpje te zijn. Doordat we met de auto zijn, kom je snel in kleine afgelegen dorpjes waar je normaal gesproken niet zo snel komt. Een beetje aangeschoten van de wijn zijn we, na een waterval bezocht te hebben, naar onze laatste slaapplaats in de campervan gereden. Op deze plek hebben we een tijdje gesproken met 2 gepensioneerde Australiërs die met hun caravan al 1,5 x Australië hadden rond gereden in de afgelopen 3 jaar. We kregen een hele lading met tips mee en zijn de dag erna via allemaal leuke omweggetjes naar Rainbow beach gereden. Vanaf dit dorpje zou de dag daarna onze ferry naar Fraser Island vertrekken.

Het leuke aan de mensen hier is dat iedereen een praatje met je wil maken. We vertellen bijna 4 keer per dag waar we vandaan komen en wat we nog gaan doen. Vervolgens proberen ze allemaal een connectie met je te vinden, door te zeggen dat ze ooit zelf in Nederland zijn geweest of dat de kat van de achterbuurman uit Zweden komt, ja dat is natuurlijk praktisch Nederland.. dus. Ze zijn ongelofelijk lang van stof en door het accent soms lastig te verstaan, waardoor we af en toe maar lachen en knikken en hopen dat ze geen vraag stelden. Het leukste is; iedereen is vriendelijk en lacht. De Australiërs werken zich te pletter, maar genieten des te meer. Nooit een chagrijnige Australiër gezien!!

Vrijdag 17 februari was onze eerste dag in een hostel, waarbij onze lieve bloemenbus buiten stond geparkeerd. Hier zouden we 2 dagen later mee naar Brisbane rijden om hem daar terug te brengen. Het hostel is helemaal gericht op de Fraser Island tours en dus ook niet heel erg gezellig. Niemand gaat laat slapen, want iedereen moet om half 7 op voor het ontbijt. Na de gratis pannenkoeken stond ons busje al klaar om naar Fraser Island te rijden. Even een uitleg over de bus. Het heeft dezelfde lengte als bus 28 in Utrecht, maar stampt ongeveer uit de middeleeuwen. Kay en ik konden elkaar amper verstaan in dat ding. Toen we er daarom achterkwamen dat er op Fraser Island geen verharde wegen zijn maar alleen maar zand is, kregen we het even benauwd. Maar de bus reed moeiteloos door de diepe zandpaden, waarbij de chauffeur met een nonchalante 'whoopwhoop' liet weten dat er een 'hobbeltje' in de weg aan zat te komen. Vervolgens vlieg je als een echte Kangaroo 3 meter de lucht in en gaat de chauffeur weer rustig verder met z'n verhaaltje. Nu begrepen we waarom hij ons zo attendeerde op het vast doen van je riem. Op het eiland leven dingo's. Dit zijn wilde honden die er heel schattig en lief uit zien. Echter, ze zijn behoorlijk agressief en hebben zelfs ooit een kind gedood op het eiland. Op het hele eiland mag je dan ook niks eten in een niet beveiligd gebied, omdat de dingo's hier op af komen. Er staan bij de bezienswaardigheden overal waarschuwingen en grote kooien waarin je veilig je broodje kan opeten. Onze eerste stop op het eiland was Lake McKenzie, ik denk oprecht een van de mooiste dingen die ik ooit heb gezien. Het hele eiland heeft onwijs veel mineralen, waardoor de bomen en planten in het zand kunnen groeien. Het regent hier namelijk bijna nooit, maar het is er altijd groen. Dit kan dus onder andere door de mineralen uit het zand. In het meer zitten dus ook onwijs veel mineralen en het water is kraak helder. Het was net een sprookje toen we over de zandheuvel liepen en het blauwe water zagen. We hebben ons helemaal gescrubd met het zand, waardoor ons huidje weer gloedje nieuw aanvoelde. Het eiland staat op de wereld erfgoedlijst, omdat het zichzelf steeds groter maakt. Door het aangespoelde zand zal Fraser Island steeds groter worden en uiteindelijk geen eiland meer zijn! Het is je daarom niet goed voor te stellen dat er iemand tijdens een jungle tocht een peuk opsteekt en die vervolgens in dat natuurgebied op de grond gooit. Echt niet te geloven hoe respectloos mensen kunnen zijn. Die avond zijn we met een groepje meiden naar het strand gelopen. Een beetje angstig voor de dingo's, maar het was het 100% waard. Iedereen was stil toen we de mooiste sterrenhemel ooit zagen. De Melkweg, vallende sterren, sterrenbeelden echt alles kwam voorbij. Jammer dat je hier slecht foto's van kan maken. Fraser Island heeft nog zoveel meer te bieden, maar het is zo moeilijk om het te vertellen als je er zelf niet bent geweest. De dag erna zijn we rond 5 uur weer terug gekomen op Rainbow beach en lagen we om 22:00 uur KO in bed van deze uitputtende trip. Door de zon en het vele lopen ben je echt dood op.

Op fraser hebben kay en ik ons gerealiseerd hoe goed het eigenlijk allemaal gaat. We worden steeds relaxter en laten alles over ons heen komen. Je kan er toch niks aan doen als er een keer iets fout gaat. Ook tussen mij en kay gaat het heel goed. We willen eigenlijk altijd dezelfde dingen, voelen elkaar goed aan en zeggen soms zelfs een gevoel precies op hetzelfde moment. Ook met het autorijden is alles goed gegaan. Natuurlijk was het aan het begin even spannend, maar we kunnen nu over onszelf zeggen dat we echt goed kunnen rijden. Je wil niet weten wat voor horror wegen we zijn tegen gekomen. De meest kleine berg weggetjes met haarspeldbochten en onverharde wegen met enorme gaten; we zijn het allemaal tegen gekomen. Toen we de bus hadden terug gebracht zagen we dat we in 17 dagen 3336 km hebben gereden. Dat is bijna 200 km per dag!!! Het is daarom nog veel gekker om je te bedenken dat we maar zo'n klein deel hebben gezien van Australië. In 3 weken kun je een kijkje nemen, maar het echte Australische leven niet beleven. Er zijn nog zoveel dingen die we willen zien, waardoor we allebei graag willen terugkomen. We zijn nog lang niet klaar met dit land, want wat is het hier mooi en bijzonder!!

Een van de dingen die we bijvoorbeeld niet heel duidelijk hebben meegekregen zijn the aboriginals. Je ziet hier wel dat ze enorm worden gerespecteerd. Zo mochten we op Fraser ook in een van de riviertjes niet zwemmen, omdat hier de vrouwen gingen bevallen. Door de musea die we hebben bezocht in Brisbane weten we echter ook dat dit niet altijd zo is geweest. Er zijn behoorlijk wat aboriginals afgeslacht in het verleden. In deze musea waren ook veel wilde dieren opgezet om eens goed naar te kijken. Zo kwamen we de opgezette versie van de boa constrictor tegen die ons huisdier bleek te zijn tijdens een van onze gratis kampeer avonturen als we naderhand de borden moesten geloven.. oeps.

Vanavond gaan we Kay haar verjaardag vieren in het hostel. We hebben afgesproken met Willemijn die nu toevallig ook in Brisbane is. We gaan lekker BQQ'en aan het stadsstrand. Dat is hier aangelegd, zodat je ook in de stad even een gratis duik kan nemen. Daarna zal er in het hostel een ladies Night zijn, dus laat maar komen!! Morgenochtend vroeg vliegen we naar Nieuw-Zeeland!! We trappen daar af met de bungeejump: the Nevis Swing. Dit is de allerhoogst schommel ter wereld.. Hopelijk tot de volgende blog haha.

Liefs, Leonie